Nesne Algılama Mimarileri
Görüntü anlamanın yapay zeka omurgası olan nesne algılama mimarilerinin gücünü keşfedin. Türleri, araçları ve gerçek dünya uygulamalarını bugün öğrenin!
Nesne algılama mimarileri, nesne algılama gerçekleştiren derin öğrenme modelleri için temel planlardır. Bu bilgisayarla görme (CV) görevi, genellikle etraflarına bir sınırlayıcı kutu çizerek ve bir sınıf etiketi atayarak bir görüntü veya video içindeki nesnelerin varlığını ve konumunu belirlemeyi içerir. Mimari, görsel bilgileri nasıl işlediği ve tahminleri nasıl yaptığı da dahil olmak üzere modelin yapısını tanımlar. Mimari seçimi, bir modelin hızını, doğruluğunu ve hesaplama gereksinimlerini doğrudan etkilediği için kritik öneme sahiptir.
Nesne Algılama Mimarileri Nasıl Çalışır?
Çoğu modern nesne algılama mimarisi, sırayla çalışan üç ana bileşenden oluşur:
- Omurga: Bu, genellikle ImageNet gibi büyük bir görüntü sınıflandırma veri kümesi üzerinde önceden eğitilmiş bir konvolüsyonel sinir ağıdır (CNN). Birincil rolü, giriş görüntüsünü hiyerarşik görsel bilgileri yakalayan bir dizi özellik haritasına dönüştürerek bir özellik çıkarıcı olarak hareket etmektir. Popüler omurga ağları arasında ResNet ve birçok YOLO modelinde kullanılan CSPDarknet yer alır. IBM'in ayrıntılı genel bakışı gibi kaynaklardan CNN'lerin temelleri hakkında daha fazla bilgi edinebilirsiniz.
- Boyun: Bu isteğe bağlı bileşen omurga ile baş arasında yer alır. Omurga tarafından üretilen özellik haritalarını bir araya getirmeye ve rafine etmeye yarar, çeşitli boyutlardaki nesnelerin tespitini iyileştirmek için genellikle farklı ölçeklerdeki özellikleri birleştirir. Örnekler arasında Özellik Piramit Ağları (FPN'ler) yer alır.
- Algılama Baş lığı: Başlık, tahminleri yapmaktan sorumlu son bileşendir. Boyundan (veya doğrudan omurgadan) işlenmiş özellik haritalarını alır ve tespit edilen her nesne için sınıf olasılıklarını ve sınırlayıcı kutu koordinatlarını çıkarır.
Mimari Türleri
Nesne algılama mimarileri, tahmin yaklaşımlarına göre genel olarak kategorize edilir ve bu da hız ile doğruluk arasında bir değiş tokuşa yol açar. Bu ödünleşimleri iş başında görmek için ayrıntılı model karşılaştırmalarını inceleyebilirsiniz.
- İki Aşamalı Nesne Algılayıcıları: R-CNN ailesi gibi bu modeller önce bir dizi aday nesne bölgesini (bölge önerileri) tanımlar ve ardından her bölgeyi sınıflandırır. Bu iki aşamalı süreç yüksek doğruluğa ulaşabilir ancak genellikle daha yavaştır.
- Tek Aşamalı Nesne Algılayıcılar: Ultralytics YOLO (You Only Look Once) ailesi gibi mimariler nesne tespitini tek bir regresyon problemi olarak ele alır. Sınırlayıcı kutuları ve sınıf olasılıklarını doğrudan tüm görüntüden tek geçişte tahmin ederek gerçek zamanlı çıkarım sağlarlar.
- Çapasız Dedektörler: Tek aşamalı dedektörler içinde daha yeni bir evrim olan Ultralytics YOLO11 gibi çapasız mimariler, önceden tanımlanmış çapa kutularına olan ihtiyacı ortadan kaldırır. Bu, eğitim sürecini basitleştirir ve genellikle daha hızlı, daha verimli modellere yol açar.
Gerçek Dünya Uygulamaları
Nesne algılama mimarileri, farklı sektörlerdeki çok sayıda yapay zeka uygulamasına güç veriyor:
Araçlar ve Teknolojiler
Bu mimarilere dayalı modellerin geliştirilmesi ve dağıtılması genellikle özel araçlar ve çerçeveler gerektirir: